نخل های مظلوم - داس های ظالم

محرم که می شود همه جا غلغله است. همه ی دل ها می جوشند و همگان در فغان و ناله اند. هنوز از اعماق تاریخِ هزار و چند صد ساله، صدای مظلومیت آزاده ای به نام "حسین" را می توان به وضوح شنید. کسی که جرمش حق گویی بود و نمی خواست حق و حقیقت را در مقابل آرامش دنیا به مسلخ ببرد و همین حق طلبی، شمشیر زورگویان را علیه او آخته کرد. شمشیرهایی که می خواستند - به خیال خود - برای همیشه فریاد آزادی خواهی را ساکت کنند. اما امروز و از پس قرن ها آنچه هنوز زنده است، "حسین"، آرمان های او وحق طلبی اوست و کسانی که بر او شمشیر کشیدند، هنوز هم مغضوب آگاهان و حق جویان عالمند.
محرم درشهرما ـ کازرون – هم حال و هوایی خاص دارد. اخلاص مردم "حسین" دوست و آزادی خواه کازرون، فضایی معنوی و سراسر عشق را به وجود می آورد، که همگان را مجذوب این دلدادگی عارفانه می کند. عشق به حسین و آرمان های او در اینجا موج می زند و همه در تلاشند تا با برگزاری مراسمی هر چه با شکوه تر پیام عاشورا را زنده نگه دارند.
اما در کنار این همه عظمت و شکوه، گاه صحنه هایی نه چندان دلچسب نیز دیده می شود که نمی توان به سادگی از کنارشان گذشت و باید برای رفع سریع تر آن ها کوشید. هر چند پیش از این اساتید اهل قلم، در این باب بسیار گفته اند و نوشته اند اما به هر حال من هم به نوبه خود و از زاویه نگاه خودم دوباره چند سطری را می نگارم تا شاید وظیفه خود را به جا آورده و گامی در جهت فرهنگ سازی و رفع این مشکلات برداشته باشم.
دو مورد از مهم ترین مواردی که هم من و هم شما بارها شاهدش بوده ایم، یکی وضعیت گاه نابه هنجار خیمه های برپا شده در کوچه و خیابان های شهر است و دیگری مشکل همیشگی ظروف یکبار مصرف؛ و همتی بلند لازم است تا با فرهنگ سازی و نظارت بیشتر نهادهای مسوول، این مسایل رفع شود .
حتما شما هم بارها پس از اتمام مراسم عزاداری شاهد خیل ظروف یکبار مصرف رها شده در خیابان های شهر بوده اید و صحنه های کریه این منظره را هم اکنون در ذهن دارید.
چه باید کرد؟ آیا جز این است که خود اشخاص باید تشخیص بدهند که نباید این طور به راحتی لیوان ها و ظروف یکبار مصرفی را که استفاده کرده اند در کف خیابان های شهر رها کنند؟
آیا مسوولین از کسانی که برپا کننده این مراسم ها هستند خواسته اند که حداقل کیسه های زباله را در محلی مناسب برای استفاده مردم قرار دهند؟
و یا چه کار فرهنگی برای آشنا کردن مردم با طریقه تمیز نگه داشتن شهرشان از آلودگی های مختلف صورت گرفته است؟
نکته دیگر، همان طور که عرض شد مساله خیمه هاست که از چند نظر می توان آن را بررسی کرد:
1- چرا به این راحتی اجازه داده می شود که فضای پیاده روها و معابر عمومی شهر توسط خیمه ها اشغال و در عبور و مرور مردم و وسایط نقلیه اخلال شود؟ همواره یکی از معضلات شهر ما نبود پیاده روهای مناسب – خصوصا در خیابان های منتهی به مرکز شهرـ یا تنگی خیابان های مرکزی بوده و هست که طبعا برپایی این خیمه ها در پیاده رو این مشکل را دوچندان می کند و باید با در نظر گرفتن مکان های مناسب این مشکل را رفع نمود.
2- عدم نظارت بر کار خیمه ها و خیمه داران هم خود یکی دیگر از مشکلات است. متاسفانه گاه برخی افراد از این خیمه ها به عنوان مامنی برای انجام کارهای ناشایست استفاده می کنند و تا ساعاتی از شب گذشته در این خیمه ها تجمع می کنند و موجبات ناراحتی شهروندان را فراهم می آورند که این مسائل نظارت دقیق و بیش از پیش بر این اماکن را ضروری می کند.
3- مساله دیگری که بسیار با اهمیت است و بارها از سوی طبیعت دوستان و دلسوزان تذکر داده شده است استفاده از برگ های نخل (صف =" پیش" در لهجه خودمان) در ساخت این خیمه هاست که اگر به تعداد بسیار زیاد خیمه ها و مقدار برگ های استفاده شده در این خیمه ها دقت کنید متوجه می شوید که چه آسیب عظیمی به محیط زیست شهرستان زده می شود تا این خیمه ها برپا شوند.
شخصا از یکی از جوانانی که مشغول ساخت خیمه بود پرسیدم که:
" این همه برگ نخل را از کجا آورده اید؟" که گفت: "از درخت بالا رفته ایم و آنها را بریده ایم!"
پیش از این نیز شنیده بودم که افرادی برای تهیه این برگها حتی به جرثقیل متوسل می شوند وگاه یک درخت را تماما نابود می کنند تا بتوانند خیمه زیبا تری! بر پا نمایند. این جاست که به نظر می رسد باید برخی سنت های باقی مانده از گذشته را در امر عزاداری اصلاح کرد و فرهنگ جدیدی را جایگزین برخی سنت های گذشته نمود. گمان نمی کنم تهیه یک دستورالعمل برای ساخت خیمه ها و تذکر ممنوعیت استفاده از این برگ ها کار دشواری باشد و انتظار این است که نهاد های مسوول این کار را برای سال های آینده انجام دهند تا از این پس شاهد نابودی این درختان مظلوم نباشیم.
توضیح: مطلب فوق در هفته نامه سلمان کازرون موخه ۱/۱۰/88 به چاپ رسیده است.